آنچه میاید نوشته‌هایی از آقای حسین سلیمانی است:
در جهانی که همه‌ی انسانها بهنجار میشوند دیگر جایی برای ترس وجود ندارد. شاید روزی نه‌چندان دور، از این که دیگر هیچ زندانی بر روی زمین نباشد به خود ببالیم. اما این فقط نامرئی کردن زندان است. ما زندانها را به درون انسانها خواهیم کشاند و دیگر هیچ زندانی‌ای آگاه نخواهد بود که زندانی است، چرا که هر کس زندانبان خویش هم خواهد بود.... ما حتی اصول اخلاقیمان را هم با «روش علمی» [دیگر علم وجود ندارد، آنچه هست تاریخ علمی است.] بهنجار خواهیم کرد... چرا که نه؟ ما که توانسته‌ایم جهان را زندانی کنیم.
