"Some Iranians might think that it's a shame there wasn't a McDonald's in Bam. It would have been the safest place in town." Guardian
مکدونالد نفرت انگیزترین سمبل جهانی شدن است. جایی که تمام تاریخ فرهنگی تو را میگیرند و تکه ای sandwich به تو میدهند تا بر روی صندلیهای "پاشو برو" در ازدحام تکنولوژی بلمبانی و اگر از بلاد ایران باشی به کلاس خود ببالی.
من ترجیح میدهم در کثیف‌ترین جگرکی تهران، در ازدحام کارگرانی بد بوی و عرق کرده که در فواید خونسازی جگر نیم‌پز داد سخن میدهند، کباب روده‌ی گوسفند را با مزه‌ی تند پشگل از دستان کبابی سرخروی مست به دندان بکشم.
اما میتوانم خودم را مجسم کنم که در زلزله‌ی تهران از ترس مرگ؛ در مکدونالد خیالی به روسپی‌ترین صندوقدار سفارش cock میدهم. انگار زلزله نه تنها شهرهامان که فرهنگمان را هم تخریب میکند. ترس از مرگ تنها حقیقتی است برایم مانده اینکه زاده‌ی تکنولوژیست یا ته مانده‌ی گندیده‌ی جواهر افلاطونی نمیدانم، اما ترس از مرگست که آخرین مرگمان را رقم میزند.
۱ نظر:
من نمی دونم دقیقا این نوشته از کیه ؟ ولی خوبه آدمها حقیقت بین و بدون تعصب باشند و به جای به ظاهر کوچک کردن رقیب به فکر عملکردی بالاتر ازاون باشند چون همه دنیا قبول دارند که ساندویچهای مک دونالد و سایر محصولات او از نظر استانداردهای کیفی و مدیریت در درجه والایی قرار دارند پس الکی و عین بسوادها نگو جکرکی و کبابی های آشغالی و بی کیفیت ایران رو بیشتر از اون دوست دارم تو تو دنیا زندگی میکنی نه تو منزلت . یک کم دیدت رو باز کن . لااقل بگو بهترین کباب ایرانی یا لذیذترین غذای سنتی .
ارسال یک نظر